Sporter van de maand: Fleur Jong

Fleur Jong (23) is deze maand onze sporter van de maand. Fleur doet aan atletiek en focust zich vooral op de sprintonderdelen. Op haar twee blades doet ze er alles aan om zo snel mogelijk te zijn. 

Na tennis, turnen en dansen koos Fleur in 2013 voor para-atletiek. “Tot mijn zeventiende leefde ik een leven zoals alle andere jongeren. Ik ging naar school, deed aan sport en in het weekend deed ik leuke dingen. Een paar dagen voor mijn zeventiende verjaardag werd alles anders. Ik werd ziek en ging vanuit school naar huis, met het idee dat ik een griepje had”, vertelt ze.

Amputatie

Dat zogenaamde ‘griepje’ bleek geen kwestie van een paar dagen ziek zijn: nog geen vierentwintig uur later moest ze namelijk met spoed naar het ziekenhuis worden gebracht. “Ik had een bacterie die in mijn bloedbaan terecht was gekomen. Dat zorgde ervoor dat mijn lichaam in een toxic shock raakte. Door die shock stroomt het bloed alleen nog naar de vitale delen van je lichaam zoals je hart, longen en hersenen. Dat betekent dus niet meer naar je tenen en uiteinden van je vingers. Zonder bloedtoevoer sterven deze af. De helft van acht vingers, mijn rechtervoet en mijn linker voorvoet en hiel moesten worden geamputeerd.” 

'Bel maar als je tweede been eraf is'

In één klap was het leven van Fleur veranderd. “Toch wilde ik mijn leven gauw weer oppakken. Ik ging weer naar school en probeerde in oktober 2013 allerlei sporten uit op de Paralympische talentendag van NOC*NSF. Daar stond ik met één prothese, maar ik wist dat mijn andere been er ook nog af zou gaan. De atletiek coach, Guido Bonsen, zag wel wat in mij. Ik vertelde mijn verhaal en hij zei: ‘bel maar als je tweede been eraf is.’ Een gekke one-liner, maar zo is het wel gegaan.” 

Verslaafd 
Rond april 2014 sloot ze uiteindelijk aan bij de trainingen en raakte ze verslaafd aan haar nieuwe sport. “Eerst rende ik ook mijn gewone protheses, maar uiteindelijk kreeg ik blades. Daardoor kon het allemaal nog harder. Ik stuiterde in eerste instantie alle kanten op, want ik moest echt wennen. Op blades rennen is net als een nieuw toestel in de speeltuin uitproberen.” 

Tokyo 2020 als belangrijkste doel 
Het sprinten, keihard rennen voor een PR of zelfs een medaille, vindt ze het allerleukste aan atletiek. Inmiddels traint Fleur ongeveer twintig uur per week op de atletiekbaan. “Onlangs heb ik een operatie aan mijn stomp gehad, dus nu ben ik langzaam aan het opbouwen. Ik laat me niet opjagen door de grote toernooien: mijn belangrijkste doel is om terug te komen op mijn oude niveau, of beter dan dat.” 

De WK in november geldt voor Fleur dit jaar als belangrijkste doel, met de Paralympische Spelen van 2020 als ultieme doel. “Mocht ik dit jaar onverhoopt de WK niet halen dan ga ik gewoon door. Ik wil ervoor zorgen dat er in 2020 niemand meer om me heen kan”, zegt Fleur.