Dennie over exoskelet: ‘Droom die uitkwam’

Dennie kreeg op zijn negentiende te horen dat hij een dwarslaesie had en nooit meer zou kunnen lopen. Hij legde zich daar echter niet zonder slag of stoot bij neer. Gelukkig voor hem was daar een robotskelet. “Het was mijn droom dat ik weer kon lopen.”

Hij kan de dag die zijn leven veranderde nog goed herinneren. Hij reed op zijn scooter naar huis, net klaar met zijn vakantiewerk bij een bloemkweker. Het was eigenlijk een dag zoals alle andere. Het moment dat hij zijn dorp inreed, zag hij een auto van rechts komen. Hij had genoeg tijd om voorlangs te gaan, maar keek toch extra om zich heen, om te zien waar de auto precies was. En toen ging het mis. Zijn voorwiel raakte de stoep, hij verloor zijn balans en viel hard tegen een elektriciteitskastje naast de weg. 

Exoskelet
Dennie ontwaakte pas weer in het ziekenhuis waar hij te horen kreeg: je hebt een dwarslaesie. “Vrienden en familie kwamen huilend de ziekenhuiskamer binnen. Er was totale paniek. Ik was nog maar negentien”, omschrijft de 24-jarige Dennie de situatie bij RTL Nieuws. Hij trainde om weer te kunnen staan, maar boekte nauwelijks vooruitgang. In die periode hoorde hij ook van het bestaan van exoskeletten, een soort robotskelet die met elektromotoren passen voor je zet. Je loopt dan min of meer mee met het pak. "Ik zag daar wel wat in." 

"Mensen hoeven niet meer te bukken als ze tegen je praten waardoor gesprekken makkelijker op gang komen. Je telt weer mee"

Dennie  over zijn exoskelet

Crowdfunding

Dankzij een crowdfundingsactie kon Dennie het felbegeerde skelet aanschaffen. Het bleek de beste aanschaf van zijn leven. "Mensen hoeven niet meer te bukken als ze tegen je praten waardoor gesprekken makkelijker op gang komen. Je telt weer mee. Maar ook lichamelijk merk je er veel van: minder rugklachten, betere stoelgang, minder blaasontstekingen."

Geen vervanger van rolstoel
Dennie loopt twee keer per week met het skelet; bij de fysiotherapeut. Maar het skelet is nog geen volwaardige vervanger van zijn rolstoel. Het is zwaar, want veel gewicht komt op je armen terecht. Evenwicht houden is moeilijk en je kunt lastig stoppen. Bukken lukt ook niet. En een beetje ontspannen de dagelijkse dingen doen, zoals een paar simpele boodschappen, is nog vrijwel onmogelijk met dit pak aan.” 

Verfijnen
Op verschillende plekken in Nederland en in het buitenland wordt gewerkt aan manieren om de skeletten te verfijnen, maar er moet nog veel gebeuren. De skeletten zijn razend duur, investeringen lopen daardoor achter. "Eigenlijk zouden we tien skeletten moeten hebben zodat patiënten ze kunnen testen. Dan zal meer schot in de ontwikkeling ervan komen. Het is het waard: je geeft de patiënten heel veel terug”, vertelt revalidatiearts Ilse van Nes van de Sint Maartenskliniek in Nijmegen.

Dennie weet dat als geen ander. De eerste keer dat hij in zo'n pak liep, werd hij emotioneel. "Het was mijn droom dat ik weer kon lopen. En die droom beleefde ik toen in het echt."

Bron: RTL Nieuws