Fransesca Jones ziet beperking als voordeel

Doktoren zeiden ooit dat de Britse Fransesca Jones (20) nooit op hoog niveau zou kunnen sporten door haar beperking. Toch bewijst de tennisster met maar acht vingers het tegendeel, want zij heeft zich geplaatst voor het hoofdtoernooi van de Australian Open. Daar wil ze laten zien wat zij zelf al wist: met een beperking kun je veel meer dan anderen denken. 

Fransesca heeft de zeldzame genetische aandoening Ectrodactylie aan beide handen slechts drie vingers en een duim. Verder heeft ze aan haar linkervoet vier tenen en aan haar andere voet slechts drie tenen. Door die aandoening die voor vergroeiing van vinger- en teenkootjes zorgt, moest Franseca wel tien keer naar het ziekenhuis voor ingrijpende operaties. 

Doorzettingsvermogen

Ondanks haar beperking vond ze al op jonge leeftijd in tennis een uitlaatklep. Ze was zes jaar toen ze begon met tennis. Toen een van haar dokteren had gezegd dat ze met haar handen niet te hoge verwachtingen van haar sportprestaties moest hebben, was dat voor haar het zetje om juist extra haar best te doen. Dat doorzettingsvermogen leverde haar al op haar tiende een plek op bij een beroemde tennisschool in Barcelona. “Ik heb gewoon geprobeerd om met opgeheven hoofd aan te tonen dat die dokter het bij het verkeerde eind had. Ik wilde aan mezelf bewijzen dat als ik iets wil, ik het ook echt kan bereiken en ik wilde ook anderen aanmoedigen om hetzelfde te doen.”

Hoe doet ze dat?

Fransesca heeft zich de afgelopen jaren sterk ontwikkeld in haar tennisspel, waardoor ze nu op plek 241 van de WTA-ranglijst staat. Hoe doet ze dat met haar handen, vraag je je misschien af? Fransesca heeft een lichter racket met een smalle grip zodat ze het goed kan vastgrijpen met haar vier vingers. Ze werkt met krachtoefeningen ook hard aan haar zwakkere punten: haar balans en het voetenwerk. Doordat haar voeten niet gelijk zijn moet ze extra opletten om geen blessures op te lopen. De speelster ziet zelf verder weinig verschillen met andere toptennissers.  “Ik speel hetzelfde spel, maar dan met andere kaarten. Maar dat wil niet zeggen dat ik met mijn kaarten niet kan winnen”, omschrijft ze het zelf slim. 

Mentaliteit als sterke wapen

Haar sterke wapen is zonder twijfel haar mentaliteit. Zij ziet haar aandoening ook niet als een nadeel. “Ik bekijk het liever als een voordeel. Door mijn beperking leerde ik zelfstandig te zijn en het leerde me veel over mezelf en over het leven.” Ze weet ook dat ze misschien fysiek harder moet werker dan andere tennissters, maar dat vindt ze geen probleem. “Ik hou wel van een uitdaging.” 

Bron: HLN.BE