Framerunning Groningen Atletiek

Framerunning is sinds 2021 een onderdeel van het aanbod van Groningen Atletiek. Wat begon als een try out, is snel uitgegroeid tot een succesnummer, waar je niet meer omheen kunt. Trainsters Ellen Boersma en Juliette Woltjer zijn er super enthousiast over. ‘Ik krijg daar energie van’, zegt Juliette. Datzelfde ervaart ook Ellen. ‘Iedereen is er laaiend over, maar het belangrijkste is dat de kids opbloeien. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal.’ Ouders beamen dat. Die zien hun kinderen door sport in positieve zin veranderen. Inmiddels staat framerunning ook op onze site als onderdeel van baanatletiek.

Framerunning heette oorspronkelijk Racerunning. Framerunning zegt meer over de actviteit. Framerunning is bedoeld om kinderen en jongeren met een motorische beperking in beweging te brengen. Met een frame kunnen ze lopen en rennen. Oorspronkelijk is framerunning gestart in samenwerking met het UMCG afdeling kinderrevalidatie Beatrixoord, waar Juliette werkt als kinderfysiotherapeute op de locatie Mytylschool in Haren. ‘Vanuit mijn werk hebben we twee keer in samenwerking met Groningen Atletiek een framerunningclinic gehouden.’ Later pakte ze op eigen titel enthousiast de handschoen op en zette samen met Heidi Wiechers framerunning bij GA op de kaart. ‘Ik vind het altijd een uitdaging ze te laten bewegen en dan te zien hoeveel plezier ze er aan beleven’, verduidelijkt Juliette als trainster met een opgewekt gezicht.
 

Speciaal onderwijs als basis
Haar collega Ellen beleeft aan haar trainerschap bij het framerunnen ook zichtbaar plezier. Een andere ingang maar hetzelfde enthousiasme. ‘Ik kwam via de Academie voor Lichamelijk Opvoeding (ALO) met GA in contact voor een stageplaats. Ze trainde de CD-junioren al toen ze de oproep las in haar groepsapp voor trainers bij framerunning. ‘Ik heb me toen gemeld bij Heidi. Het leek me ook wel leuk omdat ik bij de ALO richting speciaal onderwijs had gedaan. Tijdens de ALO heb ik een half jaar als minor (soort verdieping) aangepaste sport gestudeerd in Finland. In die tak van sport ligt ook mijn passie’, legt Ellen uit. Het is wat ze er van verwachte. Ellen is nu helemaal bezig met het trainen van de framerunners. De training van de CD-junioren heeft ze laten vallen.
 

Goed neerzetten dan verder
Inmiddels hebben ze 8 kinderen in de leeftijd van 6 t/m 18, met een belevingswereld van 6 tot 12 jarigen. Juliette: ’We hebben nog niet zoveel aan promotie gedaan, maar ons eerst vooral beziggehouden met het goed neerzetten van deze activiteit. Nu zijn we zover om dit voorjaar een stap verder te gaan. In het voorjaar willen we een clinic doen voor oudere jeugd en volwassenen. We gaan kijken hoe dat dan werkt en nemen dan een besluit over het verder uitbouwen van onze activiteiten. Groepen zijn natuurlijk wel verschillend in relatie tot de huidige deelnemers.’
 

Sponsoring in natura belangrijk
De frames kunnen voor een belangrijk deel worden aangepast op waar ze voor worden ingezet, zodat ze geschikt zijn voor de oefening die je er mee gaat doen. Goedkoop zijn ze niet. ‘Ze kosten al gauw 2500 euro’, zegt Ellen. ‘We hebben een sponsor gevonden die er voor zorgt dat we vijf nieuwe frames kunnen aanschaffen. Maar ze wil niet genoemd geworden’, voegt Juliette toe. Sponsoring is in ieder geval belangrijk. ‘We hebben daarnaast een paar sponsors die ons in natura ondersteunen en die wel kunnen worden genoemd. Univé Noord Nederland, Stichting Fietsus, Declathon en het Alfacollege. Handen en voeten. Ze leveren allemaal een belangrijke bijdrage.’ Stichting Fietsus onderhoudt bijvoorbeeld de running frames. Univé levert onder andere vrijwilligers die de framerunners ondersteunen. Declathon zorgt voor fietshelmen en klein gereedschap. ‘Ook helpen twee collega's van de Mytylschool; een ergotherapeute en een leerkracht mee. En niet te vergeten, een sportieve vader van een van de atleten.‘ Bijzonder is ook de samenwerking met het Alfacollege Groningen (opleiding sport en bewegen). Er zijn nu twee stagiaires die een heel schooljaar stage lopen bij de trainingen. Een mooi team samen met veel kwaliteiten. ‘Onlangs mochten we van Erika Broekema van Univé nog mooie coats ontvangen voor onze framerunners’, zegt Ellen met trots. De framerunners bloeien en groeien onder gunstig gesternte.
 

Een gelukkig samenspel
‘Kinderen vinden het prachtig’, vervolgt Ellen. ‘Zeker als je een spelletje toevoegt. Ze reageren op elkaar en dat is prachtig om te zien.’ Volgens Juliette moet je steeds vormen bedenken om iedereen gelijke kansen te geven omdat er binnen de groep redelijk wat niveauverschil is. ‘Ze doen zo allemaal hetzelfde spel maar dan met een eigen specifieke invulling’, verduidelijkt Juliette. Ouders hebben in principe geen rol bij de training. Vrijwilligers en stagiaires zijn hun sportmaatjes. ‘Sommige kinderen lopen al zelfstandig een rondje’, zegt Ellen. ‘Dat ontwikkelt zich.’ Zo komen de kinderen steeds verder en iedereen haalt zo het optimale er uit. ‘Ik word er elke week blij van’, zegt Juliette enthousiast. ‘Ik ga er met plezier naar toe. Je hoort ook van ouders dat ze steviger in hun schoenen staan. En dan die koppies. Kan het niet uitleggen, dat moet je zien.’ Het is een gelukkig samenspel. De framerunners maken niet alleen zichzelf maar ook anderen blij.