Blind naar de top van Mount Damavand

De artsen hadden Hein Noortman al opgegeven. De ondernemer, spreker, bergbeklimmer en oud-directeur van Olympia Uitzendbureau viel tijdens een klimoefening van 15 meter hoogte naar beneden. Hij brak zo’n beetje alles wat je kunt breken, lag vijf weken in coma en verloor zijn zicht. Hein krabbelde op, ontsloeg zichzelf uit de revalidatiekliniek en begon een nieuw leven. En nu wil hij Mount Damavand beklimmen.

Zeven was Hein, toen hij met zijn ouders op vakantie in Zwitserland was, op een steen zat en naar de Matterhorn keek. Daar wil ik nog een keer bovenop staan, dacht hij. In 2007 was zover. “We stonden om 03.00 uur ’s nachts op. Het was donker maar helder. Voor ons een kolossale wand die 1.200 meter omhoogstak en fluisterde: kom maar, kom maar. Dat was magisch. Ik heb de Mont Blanc beklommen, de Eiger, de Junkfrau, maar dit was toch de mooiste. Het was een droom die uitkwam.”

Jezelf overwinnen

“Klimmen is heel erg leuk”, zegt Hein. “Dat zit in verschillende dingen. De totale stilte van de natuur om je heen is geweldig. En wat mooi is, je wordt elke keer opnieuw fysiek en mentaal uitgedaagd. Je moet jezelf overwinnen. Als je op de top staat, ben je euforisch. Ben je weer beneden en kijk je omhoog, dan denk je: daar ben ik geweest. Dat voelt bijzonder, een beetje onwerkelijk. En je maakt nog eens wat mee. Je tentje opzetten op 6.000 meter hoogte bij een temperatuur van -26 graden doe je niet elke dag.”

In coma

In 2016 ging het fout. Hein was zich aan het voorbereiden op een klimvakantie in de bergen toen hij tijdens een oefendag 15 meter naar beneden viel. “Je valt in feite van een flat van zes verdiepingen hoog. Ik heb vijf weken in coma gelegen. Wat niet verbrijzeld was, was gebroken, mijn knie, been, heup, schouder. Mijn gezicht was drie centimeter naar achteren gedrukt. De artsen hebben het helemaal moeten reconstrueren van kruin tot kaak. En ik kon niet meer zien.”

Oude toekomst loslaten

Dat kwam hard aan toen het tot hem doordrong wat dat betekende. Dat hij zijn vrouw nooit meer zou kunnen zien. Dat hij zijn kinderen nooit meer zou kunnen zien. Dat hij zijn oude leventje niet meer kon oppakken. Hoe ga je dan verder? “Al vrij snel kwam het besef dat ik niet per se door wilde met wat ik deed. Om te voorkomen dat je naar een 4 teruggaat terwijl je vroeger misschien een 8 was. En ik heb mezelf getraind om mijn oude toekomst, van voor de val, los te laten. Dan sta je meer open en komen er vanzelf nieuwe dingen op je pad.”

Druk met van alles

Zo geschiedde. Kort nadat hij zichzelf uit de revalidatiekliniek had ontslagen, hij zou een jaar moeten blijven maar vond het na twee maanden welletjes, belandde hij in het lezingencircuit. “Dat was wel mooi. Ik kon nauwelijks lopen maar ik had geen zin om thuis te zitten. Mensen denken misschien dat je niks kunt als je blind bent maar ik had het al snel druk met van alles. Met een boek schrijven, een bedrijfje opstarten en nu ook met fondsen werven voor het Herseninstituut.” Dat instituut doet onderzoek naar de mogelijkheid om blinden mensen weer te laten zien met een hersenimplantaat. Kijk op laatblindenweerzien.nl.

Mount Damavand

Ook op zijn pad kwam Mount Damavand, met 5671 meter de hoogste berg van Iran. Die wil hij samen beklimmen met iemand die ook blind is. “We dachten: klimmen voor blinden is onlogisch laten we het dan ook meteen op een onlogische plek doen. Met de begeleiding en sponsoring waren we een eind op weg, en toen kwam corona. Maar goed, we gaan het weer oppakken.” En dus blijft hij trainen. Op de ergometer, in de roeiboot en thuis op de trap. Regelmatig loopt hij een uur of anderhalf uur de trap op en af met een bepakking van 20 kilo op zijn rug. Soms 200 keer, soms 300 keer. “Je moet wat doen om fit te blijven.”

Binnenkort komt er ook een documentaire uit over Hein met de titel Between summits. Een reis van coma tot klimmen. Documentairemakers Roeland Wendel en Ilse Lavell konden niet anders dan zijn verhaal vertellen. Bekijk hier de Instagram van Between Summits.