Paratriatleet Maurits Morsink zag zichzelf niet als beperkt

Bij Paratriatlon denk je al snel aan paralympisch kampioen Jetze Plat. Voor Jetze zijn het al zijn derde Spelen, maar voor Maurits Morsink worden het zijn eerste. Hij komt in een andere klasse (PTS2) uit op de paratriatlon dan Jetze (PTWC). Deze 33-jarige heeft een bijzondere weg naar de Spelen afgelegd. Tijd om kennis met hem te maken.

TeamNL Paratriatlon bestaat naast Jetze uit Geert Schipper (PTWC), Nico van den Burgt (PTS3) en Maurits Morsink (PTS2). Die laatste twee mannen hebben triatlon nog niet zo lang geleden ontdekt. Voor allebei geldt ook dat ze de paralympische sport ook lang niet zo op hun vizier hadden als mogelijkheid. Nico dacht bijvoorbeeld dat hij door de spierverkorting in zijn benen niet beperkt genoeg was. Maurits heeft ondanks zijn verminderde spierkracht en controle aan zijn rechterkant heel lang in de reguliere sport meegedaan.

Hockey en rugby

Die beperking is ontstaan door een hersenbloeding bij zijn geboorte. Maurits heeft daar altijd gewoon mee kunnen sporten, maar dat waren niet de onderdelen van de triatlon (zwemmen, fietsen en hardlopen). Hij deed aan hockey en later rugby. "Rugby bleek lastiger met mijn beperking, maar ik negeerde dat gewoon”, vertelt hij in een interview met Roos Oosterbaan voor TeamNL.org.

Talentdag voor de grap

Op aandringen van zijn vrienden gaf hij zich in 2015 op voor de paralympische talentdag. "Een beetje als grap. Maar ik was ook nieuwsgierig. Er ging een wereld voor me open. Ik kreeg adviezen aangereikt waardoor ik maximaal mijn beperkte lichaam kon gebruiken. Er is zoveel kennis in de paralympische wereld die ik niet in de reguliere sporten had gevonden."

Technische aanwijzingen

Vroeger kon hij maar vijf kilometer hardlopen en dan lagen zijn voeten volledig open. “Met de bondscoach ben ik gaan experimenteren met andere schoenen en aangepaste zolen. Nu loop ik marathons. Ook met wielrennen en zwemmen krijg ik tips of technische aanpassingen die helpen om beter te worden. Dat was zonder die hulp nooit gelukt."

Trots

Evengoed had hij moeite met de overstap naar de paralympische sport. “Helemaal omdat ik mezelf niet zag als iemand met een beperking. Op zo’n talentdag wordt je handicap uitvergroot. Juist door die handicap word je beoordeeld. Nog steeds heb ik wel eens het gevoel dat ik niet helemaal thuis hoor in deze wereld. Maar dan kom ik bij internationale wedstrijden waanzinnige atleten tegen die een superniveau hebben en een arm of been missen. Dan ben ik ook trots dat ik daar bij hoor."

Beter mens

Zijn eerste ervaringen bij een gewone sportclub had hij ook voor geen goud willen missen. “Ik zou het iedereen gunnen om ook met een handicap bij een normale vereniging te sporten. Daar word je ook als mens beter van. Het heeft mij veel gebracht. Ik heb geen speciale behandeling gekregen en heb hard gewerkt om in de hockeyselectie te komen. Maar aan de andere kant heb ik ook extra hulp nodig gehad om op een hoger niveau te komen. Misschien moet het naast elkaar bestaan."

Op naar Parijs...

Maurits kijkt nu uit naar Parijs, waar hij de support van zijn vriendin, dochter en familie kan verwachten. Hij staat er goed voor, want vorig jaar werd hij nog Europees kampioen en derde op het WK. De testwedstrijd op hetzelfde parcours in Parijs vorig jaar zette hij ook naar zijn hand. "Ik zet goede tijden neer die dichtbij de nummer 1 van de wereld komen. En ik weet dat ik ook onder druk goed presteer."

Lees het hele interview op TeamNL.org