“Boccia is meer dan een sport voor mij. Hier zijn mijn vrienden”

Afgelopen december werd Patrick van Klink (31) onttroond als de beste Nederlandse beoefenaar van boccia, een soort jeu de bull voor mensen met een beperking. Hij won de titel zelf vier keer op rij, maar was de eerste die zijn tegenstander enthousiast feliciteerde. “Als ik dat niet zou doen, zou ik een slecht verliezer zijn. Van verliezen  kun je echt zoveel meer leren dan van winnen.”

Patrick weet hoe je tegenslagen overwint in het leven. Hij heeft de ziekte Von Recklinghausen, ook wel neurofibromatose genoemd. Een ernstige, erfelijke ziekte. Ongeveer drie procent van de mensen met deze aandoening hebben een botafwijking. Patrick hoort bij die drie procent. Zijn been groeide krom. Hij was nog geen twee jaar oud toen hij voor het eerst zijn been brak. Er zouden nog vele breuken volgen. Zoals die keer op 11 september 2001 – de dag van de vliegtuigramp in New York - tijdens gymles op Werkenrode in Groesbeek, zijn toenmalige school. 'Tot die tijd kon ik nog kleine stukjes lopen,' vertelt Patrick. 'Tijdens een partijtje hockey draaide ik bij een actie mijn been en hoorde ik krak. Ik wist gelijk genoeg en zei: 'Bel maar 112.''

Een maand later speelde hij zijn eerste boccia-wedstrijd. Ook op Werkenrode, waar in 1989 de sport in Nederland ontstond toen een leraar in Engeland ermee kennismaakte. Zeventien jaar later is Patrick nog steeds ‘verslaafd’ aan de sport. Zijn sport. “Boccia haalt het beste bij mij naar boven. Het is meer dan een sport voor mij. Hier zitten mijn vrienden. Zelfs onder mijn tegenstanders heb ik vrienden. Daarom feliciteer ik direct mijn tegenstander als ik een keer verlies. We winnen allemaal, vind ik. Omdat we door deze sport kunnen doen wat we zo leuk vinden. En belangrijk. Elke week weer.”

Hij heeft een eigen website die wordt beheerd door zijn moeder Jeannette. Op 14 april is er een demonstratie boccia in het naburige dorp Roelofarendsveen. En 21 april staat er een competitiedag op het programma in sporthal Het Spant in Leimuiden. “Perfecte momenten om onze sport te laten zien aan een groter publiek,” zegt Patrick. “Maar momenteel doe ik even niets. Ik moet rust houden. Ik heb last van mijn rug. De specialisten weten niet zo goed wat het precies is. Ik maak me er niet druk om. Ik heb al zo vaak met dit bijltje gehakt. Dit kan er ook nog wel bij.”