Zwemkampioene Stephanie Dixon (34) vertelt hoe daten met één been echt is

Stephanie Dixon (34, voormalig zwemkampioene) vertelt openhartig over de strijd die ze vocht buiten het zwembad: die met daten, een negatief lichaamsbeeld en seksualiteit.

De Canadese won 19 keer een medaille op de Paralympische spelen en werd gezien als één van de beste vrouwelijke zwemsters ter wereld. Ze werd geboren zonder rechterbeen.  “Blijkbaar was het de bedoeling dat ik maar één been had, net als een zeemeermin, haha.” In de reclameposters voor de Canadian Paralympic Committee waarop ze destijds afgebeeld werd, komt ze ondanks dat enorm sterk en zelfverzekerd over. “Mensen dachten dat ik heel veel zelfvertrouwen had en tevreden was met mijn lichaam, omdat ik de hele tijd in een badpak rondliep. Maar jezelf aantrekkelijk vinden, en zo gezien worden door iemand die je leuk vindt – dat is echt even iets anders.”

Jarenlang dacht ze dat mannen haar lichaam afschuwelijk zouden vinden. “Ik was, net als elke andere puber, benieuwd hoe het zou zijn om met iemand naar bed te gaan. Maar ik kon me niet voorstellen dat iemand op zo’n intieme manier met mij wilde zijn.” Omdat ze een been mist, was ze erg onzeker over haar lichaam. Op de middelbare school droeg ze haar prothesebeen om zoveel mogelijk te zijn als iedereen. Toen ze 15 was begon ze mee te doen aan de Paralympische Spelen - en dat gaf haar het zelfvertrouwen om een beetje te flirten.

Maar buiten het bad deinsde ze daarvoor terug. Op haar 19e zoende ze alleen met mannen als ze teveel gedronken had, en later op de universiteit raakte ze in paniek als iemand met haar flirtte in de kroeg. “Stel dat je er klaar voor bent om met iemand naar bed te gaan, dan volgt er een vreselijk ongemakkelijk gesprek. Want wanneer laat je iemand weten: ‘Hey, ik heb maar één been, dus die andere gaat zo af?’”

Ondertussen werd ze steeds ongelukkiger, doordat ze continu de boot afhield. “Je beperking vergroot twijfels die ieder mens al heeft over zichzelf.” Toen haar moeder overleed, ging ze naar een therapeut voor hulp met rouwverwerking. Tot ze het zelf over een heel ander boeg gooide, en ook haar problemen met haar zelfbeeld en seksualiteit ging bespreken. “Ik wilde geen 40-jarige vrouw zijn die terugdeinsde voor intimiteit, puur omdat ze onzeker is over haar lichaam. Dus op een dag liep ik bij mijn therapeut binnen en zei: ‘Ik wil het met je over mijn zelfbeeld en relaties hebben’. Dat was ook de eerste keer dat ik het ooit met iemand over seksualiteit had.”

De afgelopen jaren heeft Stephanie een aantal mannen gedatet die haar hielpen om met haar onzekerheden om te gaan – en met wie ze fantastische dates heeft gehad. Wandelen over de Chinese Muur, en glaciers bekijken vanuit een helikopter, bijvoorbeeld. En ze maakte een keer mee hoe het is om niet de onzekere, maar juist de zelfverzekerde partner te zijn, toen ze een date had met een man die meer dan tien jaar niet met iemand had gevreeën. “We lagen in bed en hij bevroor van angst. ‘Ik denk niet dat ik dit kan’, zei hij. ‘Ik ben bang dat ik je teleurstel, ik weet niet of ik nog weet hoe het moet.’ Maar we zijn met elkaar naar bed geweest, en het was fantastisch.” Hij had dan weliswaar geen fysieke beperking, maar onzekerheid kan ook fungeren als een beperking – alleen dan mentaal en emotioneel. Stephanie kon hem helpen zichzelf te accepteren. “Uiteindelijk was het cirkeltje rond. Ik kon nu zélf iemand anders laten zien dat hij de moeite waard is.”

Bron: Flare