Ongelofelijk: de meervoudig beperkte Charo (13) en Djavi (11) doen aan triathlons en obstacle runs mee

Zowel Charo als Djavi hebben beiden dezelfde stofwisselingziekte waardoor ze lichamelijk en verstandelijk beperkt zijn. Hun moeder Cisca ging op een dag met ze hardlopen. Niet voor niets wonnen ze vorig jaar de prijs voor Uniek Sporttalent, want inmiddels draaien ze hun hand niet meer om voor halve marathons, triathlons en obstacle runs. Lees hier ook hoe ze zijn begonnen.

Cisca: “Het is heel lastig om een sport voor je kinderen te vinden als ze niet alleen lichamelijk, maar ook verstandelijk beperkt zijn. Natuurlijk zijn er genoeg sporten voor kinderen in een rolstoel, maar Charo en Djavi snappen vaak de spelregels niet. Omdat ik merkte dat mijn zoontje graag buiten is en er rustig van wordt, ben ik voor de gein een keer met hem in de rolstoel gaan hardlopen. Ik keek naar zijn gezicht en zag dat hij zo veel lol had! De rolstoel kon er alleen wat minder goed tegen. Het ding kreeg allemaal mankementen, maar ik durfde de monteur niet te vertellen dat ik ermee ging hardlopen. Daar is zo’n stoel helemaal niet voor. Sindsdien zijn we gaan sparen voor een speciale hardlooprolstoel, de Hippocampe Maraton. Zelf had ik nooit wat met duursporten als hardlopen, fietsen of zwemmen. Het komt echt door de kinderen dat ik enthousiast ben geraakt.”

Want van het een kwam het ander, en inmiddels hebben Cisca en haar kinderen al vijf triathlons en drie keer meegedaan aan Loop Leeuwarden met de afstanden 5 kilometer, 10 kilometer en de halve marathon. Een heel georganiseer, dat wel, want voor een triathlon moet er een aangepaste fiets, een bootje en een hardlooprolstoel mee. En dan is er nog een team vrijwilligers die de kinderen helpt overzetten van het bootje in de stoel en op de fiets. Soms gaat er dan weleens wat mis. Cisca: “Een keer nam ik de verkeerde afslag omdat ik als laatste aankwam en er geen vrijwilliger meer was om de route aan te wijzen. Daardoor was ik te laat weer op koers en konden we de wedstrijd niet meer uitrennen. ‘Wat jammer’, zeiden omstanders. Zo zie ik dat niet. Het was een prachtige dag, mijn kinderen hebben genoten en na afloop zijn we lekker wat gaan drinken samen. Wij hebben ook wat gepresteerd op een dag als deze.”

Het applaus van omstanders langs de weg, mensen die zwaaien, Charo en Djavi die als een koning of koningin in een bootje zitten: aan alles is te zien dat deze kinderen heel veel lol hebben. En met hun sportieve prestatie om te fietsen en te rennen oogsten ze van iedereen lof. “We vallen natuurlijk wel op tussen alle andere deelnemers. We kunnen ons nooit meten met iemand die op een racefiets zit, maar wij ervaren geen druk om een goede tijd neer te zetten. Het gaat om de belevening voor de kinderen  en de uitwerking die het op de hen heeft, niet om de prestatie. Het doet me wat om te horen dat de arts van de kinderen merkt dat hun spieren soepel zijn, dat het doorwerkt op hun houding en daarmee verergering van hun scoliose tegengaan. Mijn kinderen zitten zichtbaar lekkerder in hun vel. Andere kinderen komen nu makkelijker naar ze toe. “Wat een mooie fiets”, zeggen ze dan. Het is belangrijk dat er voor deze doelgroep ook wat te doen is, daarom hoop ik dat het meer ouders motiveert om met hun kind te gaan sporten. Zelf ben ik bezig om voor stichting De Zonnesteen, een stichting voor meervoudig gehandicapte kinderen, een trainingsgroepje op te starten.  De kinderen kunnen dan kennismaken met de racerunner, marathonrolstoel en de aangepaste sportfiets en de ouders kunnen ervaren hoe het is om met hun kind te  sporten.  

Cisca ervaart het als een heel ander leven, nu ze zo actief met de kinderen sport. “We zitten niet alleen maar thuis, we kunnen weer dingen mee doen. Zelfs een obstacle run lukte. Charo en Djavi liepen tussen touwen door, onder netten en klommen op een hoge glijbaan en werden onderaan de waterbak opgevangen. Ik was zo trots! Dat kunnen ze dus ook, dacht ik. Ze hebben echt hun grenzen verlegd.”